Calígone ha crecido y se ha convertido en una joven espigada, fuerte y alegre. Junto a otras muchachas de su edad, acude con frecuencia al templo, para cantar himnos y hacer ofrendas a la diosa cazadora Ártemis, señora de los bosques y los animales:
“Venimos a cantarle a Ártemis, la de flechas doradas, la doncella venerable y ruidosa, la cazadora de ciervos. La hermana de Apolo, que atraviesa las sombrías montañas y escala hasta las cumbres azotadas por el viento.
Se divierte tensando el arco y lanzando dolorosos dardos. La cima del alto monte se estremece y el espeso bosque gime al escuchar el llanto de los animales, pero ella no se conmueve.
Se marcha a la morada de Apolo, su hermano querido, a la fértil tierra de Delfos, para preparar un hermoso coro de Musas y Gracias.
Una vez allí, dejando colgado el arco y las flechas, se viste y empieza a dirigir el coro y a cantarle a su madre, a Leto, la de bellos tobillos.”

Η Καλιγόνη μεγάλωσε και μετατράπηκε σε μια ψηλή νεαρή κοπέλα, δυνατή και καλοσυνάτη. Μαζί με άλλες κοπέλες της ηλικίας της, παραβρίσκεται συχνά στον ναό, για να τραγουδήσει ύμνους και να κάνει προσφορές στη θεά Αρτέμη, προστάτιδα των δασών και των ζώων:

«Ήρθαμε να τραγουδήσουμε στην Αρτέμη, εκείνη με τα χρυσά βέλη, η σεβάσμια και θορυβώδης κοπέλα, η κυνηγός των ελαφιών.
Η αδελφή του Απόλλωνα, που διασχίζει τα σκοτεινά βουνά και ανεβαίνει στις ανεμοδαρμένες κορυφές. Διασκεδάζει τεντώνοντας το τόξο και να ρίχνει επώδυνα βέλη. Η κορυφή του ψηλού βουνού σείεται και το πυκνό δάσος στενάζει ακούγοντας τον θρήνο των ζώων, αλλά εκείνη δεν συγκινείται. Πηγαίνει στην κατοικία του Απόλλωνα, του αγαπημένου της αδελφού, στη γόνιμη γη των Δελφών, για να προετοιμάσει έναν όμορφο χορό από Μούσες και Χάριτες. Αφότου φτάσει, αφήνει κρεμασμένο το τόξο και τα βέλη, ντύνεται και αρχίζει να διευθύνει το χορό και να τραγουδά στη μητέρα της, την Λητώ, αυτή με τους όμορφους αστράγαλους.»

Traducción al griego de María Floutsakou

Caligone ist zu einer schlaksigen, starken und fröhlichen jungen Frau herangewachsen. Zusammen mit anderen Mädchen ihres Alters geht sie oft in den Tempel, um Hymnen zu singen und der Jagdgöttin Artemis, der Herrin der Wälder und der Tiere, Opfergaben zu bringen:
„Wir kommen, um Artemis zu besingen, die Frau der goldenen Pfeile, die ehrwürdige und lärmende Jungfrau, die Jägerin der Hirsche, die Schwester des Apollos, die die düsteren Berge überquert  und zu ihren windgepeitschten Gipfeln klettert.
Sie amüsiert sich, indem sie ihren Bogen spannt und schmerzhafte Pfeile wirft. Der Gipfel des hohen Berges erzittert und der dichte Wald heult wegen des Schreies der Tiere, aber sie bleibt ungerührt. Sie geht zum Heim von Apollo, ihrem geliebten Bruder, in das fruchtbare Land von Delphi, um  einen schönen Chor von Musen und Grazien durchzuführen.

Traducción al alemán de María José Escurís García