Los celos se apoderan del corazón de Calígone, que entra en su tienda furiosa e incapaz de razonar. Eubíoto teme que se haga daño con la espada y, en un descuido, se la esconde. Al darse cuenta la princesa, se dirige a él con gritos, exigiéndole que se la devuelva: “Dame mi espada, ¿crees que voy a cometer alguna locura? ¿Por quién me has tomado? Recuerda que soy una mujer griega, no una salvaje cualquiera”.

Η ζήλια κυριεύει την καρδιά της Καλιγόνης, η οποία μπαίνει με φόρα στη σκηνή του και ανίκανη να αιτιολογήσει. Ο Ευβοίοτος φοβάται ότι τραυματιστεί με το ξίφος και όταν εκείνη δεν βλέπει, το κρύβει. Όταν το καταλαβαίνει, απευθύνεται στον πατέρα της με φωνές, απαιτώντας να το επιστρέψει: «Δώσε μου το ξίφος μου, πιστεύεις ότι θα κάνω καμιά τρέλα; Θυμήσου ότι είμαι Ελληνίδα γυναίκα, όχι μια οποιαδήποτε άγρια»

Die Eifersucht packt Caligone. Sie geht wütend und unfähig zur Vernunft in ihr Zelt. Eubiotus befürchtet, dass sie sich mit dem Schwert verletzen wird und versteckt es aus Vorsicht vor ihr. Als die Prinzessin dies bemerkt, schreit sie ihn an und verlangt das Schwert zurück: „Gib mir mein Schwert. Glaubst du, ich werde etwas Verrücktes tun? Wofür hältst du mich? Vergiss nicht, dass ich eine Griechin bin und keine raue Amazone.“